ORDE VAN DIENST
Votum
Vrede/Zegengroet
Psalm 131
Gez 176a;1,2
Lezen van Gods wet
Gez 176a: 13
Schriftlezing: Psalm 131
Hebreeën 4:1-13
Gebed
Psalm 95
Tekst: Psalm 131:2
Verkondiging van het evangelie
Psalm 37:3,7,16
Dankgebed
Collecte
Psalm 62:1,3
Zegen
Broeders en zusters, jongens en meisjes, geliefde gemeente van onze Here Jezus Christus
Ik wil jullie vanmorgen eerst een vraag stellen. Hoe lang ben jij elke dag bereikbaar? Is dat alleen als je thuis bent? Ik denk het niet. Vooral de wat jongeren onder ons hebben waarschijnlijk altijd hun mobieltje bij zich. Om bereikbaar te zijn. Ben je alleen bereikbaar overdag? Zet je je telefoon uit als je gaat slapen? Of ben je ook dan bereikbaar?
Over het al meer ook ’s nachts bereikbaar zijn en ook dan eigenlijk niets willen missen las ik deze week het volgende:
“Niet alleen jongeren, maar ook ouderen hebben een continue honger naar informatie, met de onderliggende angst om dingen te missen. Het wordt een nieuwe ziekte genoemd: Fear of Missing Out (FOMO) Het is een aandoening die zichtbaar toeneemt in de samenleving. Met name bij jongeren is er sprake van een forse toename; kinderartsen behandelen steeds vaker pubers met slaaptekort door hun FOMO en deelname aan whatsappgroepen die ’s nachts doorgaan.” Els van Dijk Oefenen in verlangen p. 36
Altijd bereikbaar. Altijd weer contact. Altijd met sociale contacten bezig zijn. Dat is iets wat in onze tijd al meer het geval is. Als je dat om je heen ziet en ook in je eigen leven is er nog een andere vraag. Wat vind je van stilte? Wat vind je van rust. Rust waarbij er geen mobiel, geen laptop, geen tablet is die aanstaat en laat horen wanneer er een berichtje voor je is. Waarbij je ook geen facebook of andere sociale media aan hebt staan.
Heeft stilte nog echt iets voor ons te betekenen? Is stilte en geen contact met anderen voor ons nog belangrijk of voelt dat als een bedreiging? Echte stilte, echte rust is in ons leven als kinderen van God heel belangrijk. Juist om kind van God te zijn en te blijven. Juist om ook in ons geloof te groeien. Om juist in ons geloof, ons leven met de HERE geen kinderen te blijven maar te groeien naar de volwassenheid. Het stil zijn en het rust hebben en vinden komt juist in psalm 131 zo sterk naar voren. Laten we samen horen wat de HERE ons hierover te zeggen heeft in de wereld van 2015. Ik verkondig jullie het evangelie van Jezus Christus onder het volgende thema:
ALS EEN KIND ZO STIL VOOR GOD
1. Stil om te luisteren
2. Stil om te hopen
1. Stil om te luisteren
De dichter van onze psalm is op weg. Op weg naar de tempel. Op weg naar het huis van God. Hij is van huis gegaan om de HERE te ontmoeten. Zoals wij vanmorgen de deur zijn uit gegaan om samen de HERE hier in de kerk op een bijzondere manier te ontmoeten. De tempel als de enige plaats waar die bijzondere ontmoeting tussen de HERE en Zijn volk plaatsvindt, is er niet meer. Vandaag zijn we rijker. De Here Jezus kon al tegen de Samaritaanse vrouw het volgende zeggen: “Geloof me,’ zei Jezus, ‘er komt een tijd dat jullie noch op deze berg, noch in Jeruzalem de Vader zullen aanbidden. ….. Maar er komt een tijd, en die tijd is nu gekomen, dat wie de Vader echt aanbidt, hem aanbidt in geest en in waarheid. De Vader zoekt mensen die hem zo aanbidden, want God is Geest, dus wie hem aanbidt, moet dat doen in geest en in waarheid.” Joh 4:21,23,24
Op zo ontzettend veel plaatsen in de wereld komt vandaag Gods volk samen om de HERE met hun hart en volgens Zijn wil te ontmoeten. We zijn hier om bij de HERE te zijn. Hoe ben je hier gekomen? Wat is er in je hart? Wat was de instelling van je hart toen je de deur uitging en naar de kerk liep of reed? Wat was en is jouw verwachting? Hoe staat het met je hart? Ben je onrustig? Voel je in je toch nog de onrust dat je eigenlijk wel benieuwd bent wat er op je mobiel gebeurt/ ben je met je gedachten toch ook nog bij eventuele berichten op facebook, whattsapp, Twitter of andere media die je gebruikt? Kun je het volhouden om onder de dienst toch niet even op je mobiel te kijken omdat je de rust niet vindt om met je hele hart en in alle rust hier in de kerkdienst te zitten?
Ik zeg deze dingen niet als een verwijt maar als iets dat in het leven van velen zo gegroeid is. Juist dan is het goed om eerst eens even te kijken naar vers 1 van Psalm 131. Hoe gaat dit kind van God op weg naar de kerk? Niet trots en niet hoogmoedig. Niet met de verwachting dat het in de tempel zo moet gaan als hij denkt. Niet als iemand die naar de tempel gaat om vanuit eigen menselijke wijsheid te beoordelen wat daar gebeurt. Hij gaat niet naar de kerk als iemand die het zelf allemaal zo goed weet en die volgens menselijke theorieën en gevoelens nu eens zal beoordelen wat daar gebeurd.
Nee, hij is niet trots, niet hoogmoedig. Hij denkt niet groot van zichzelf. Hij komt met verwachting op de HERE en Zijn wijsheid. Hij schikt zich in de wijsheid van God. Dan komt hij in de tempel waar de dingen zo gebeuren zoals de HERE dat voor eeuwen en eeuwen zo voorgeschreven heeft. Waar het gaat volgens Gods wijsheid. Waar in de tempel voor wie het volgens Gods Woord ziet alles van Hem spreekt. Hij gaat niet naar de tempel met de gedachte dat hij het beter dan de HERE weet. Zoals de HERE het heeft voorgeschreven is wijs en goed. Dat is de hoogste wijsheid. Hij gaat naar de tempel als het kind van God dat opziet in verwondering naar Vader die het altijd het beste weet! Dat betekent voor vandaag en tot aan de wederkomst van Christus dat HERE gezegd heeft dat door het Woord dat in de kerkdienst gesproken wordt Zijn Woord naar ons toekomt. Daarom kom je naar de kerk niet in de eerste plaats om te spreken maar om stil te zijn en te luisteren. Om vanuit die luisterende houding te reageren op Gods stem in lied en gebed. Vol verwachting klopt ons hart en daarom willen we stil zijn.
De dichter van onze Psalm zegt door de Geest: “Nee, ik ben stil geworden, ik heb mijn ziel tot rust gebracht.” Of nog letterlijk zoals de herziene Statenvertaling het weergeeft: “Voorwaar, ik heb mijn ziel tot rust en tot stilte gebracht”.
Je ziet in de manier waarop de dichter het zegt dat die rust en stilte er bij hem niet altijd was. Hij heeft zijn ziel, zijn hart, zichzelf tot rust gebracht. Hij heeft er echt aan gewerkt om stilte en rust in zijn leven te krijgen. Het was anders. Er was zoveel dat hem bezig hield. Waar hij zich niet van los kon maken. Wat zijn hart zo bezette dat hij niet de rust kon vinden om stil te zijn. Om stil te zitten, om rustig te luisteren.
Hij heeft zijn hart tot rust gebracht. Je ziet hier dat we juist actief moeten zijn om rust te krijgen in ons leven. Om ruimte te krijgen om stil te kunnen zijn. Ruimte om te kunnen luisteren zonder gestoord te worden door allerlei gedachten en zorgen.
Het beste voorbeeld dat we daarvan hebben is de Here Jezus. Als er iemand was die alle reden had om vol onrust te zijn was het de Here Jezus. Hij wist dat Hij leefde om te sterven onder Gods oordeel. Hij kreeg steeds weer temaken met tegenstand en vijandschap tegen hem en dat werd al erger. Hoe moet het allemaal, hoe zwaar wordt het wel niet. De duivel doet ook steeds weer zijn best om het leven van de Here Jezus onmogelijk te maken. Daarbij komt ook nog het heel menselijke. De Here Jezus kende ook het lichamelijke moe zijn. Wat doet de Here Jezus?
De Here Jezus neemt rust en we lezen geregeld dat Hij dan juist in de stilte het gesprek met Zijn Vader in de hemel zoekt. Hij zoekt de stilte. Een voorbeeld daarvan vinden we in Lukas 5:16: “Hijzelf trok zich geregeld terug op eenzame plaatsen om er te bidden.” De Here Jezus zocht de stilte, daar waar niemand Hem kon storen. Hij zocht de eenzaamheid. Daar waar je de piepjes van de mobiel en tablet niet hoort. Daar waar je niet steeds weer kunt zappen wat er op de televisie te zien is. Daar waar je jezelf tot rust kunt brengen. Daar waar je zonder opgeschrikt en aangesproken te worden de HERE in het gebed kunt vragen om je te helpen om tot rust te komen. Om werkelijk naar hem te kunnen luisteren en je op hem te kunnen concentreren.
Daarbij ging het zelfs de Here Jezus ook echt om het luisteren naar Zijn Vader. Om van Hem te leren. Om door Hem bemoedigd en de weg gewezen te worden. Heel duidelijk lezen we dat in Joh 8: “Ik heb veel over u te zeggen, en veel in uw nadeel, maar ik zeg tegen de wereld wat ik gehoord heb van hem die mij gezonden heeft, en hij is betrouwbaar.’ De mensen begrepen niet dat hij over de Vader sprak. ‘Wanneer u de Mensenzoon hoog verheven hebt,’ ging Jezus verder, ‘dan zult u weten dat ik het ben, en dat ik niets uit mijzelf doe, maar over deze dingen spreek zoals de Vader het mij geleerd heeft”. Vs 26-28
Stil worden om de HERE te zoeken. In je persoonlijk leven en ook als we samen als Gods volk naar de kerkdiensten komen. De onrust, het overal en met zoveel anderen bezig zijn achter je te laten. Hoe kun je dat doen? Hoe is het mogelijk om dat op te brengen?
De Heilige Geest wijst ons dat aan in het tweede deel van vers 2: “Als een kind op de arm van zijn moeder, als een kind is mijn ziel in mij.”
Wanneer vind je rust en ruimte om te luisteren? Als je je als een kind aan de HERE toevertrouwt. Het beeld dat de Geest hier oproept is dat van een kind. Over de uitleg bestaat wel enig verschil. De een denkt aan een klein kind dat uit moedersborst drinkt en na het drinken zo vredig en tevreden bij moeder in de armen ligt. De ander denkt hier aan een kind dat de borst bij moeder net ontgroeit is en zijn veiligheid vindt en zich gelukkig en tevreden voelt als het bij moeder op de arm of op schoot bij moeder zit.
Duidelijk is dat Gods kind zich hier vergelijkt met een kind dat zich veilig en geborgen bij moeder vindt. Het kind dat vanuit vertrouwen op moeder naar moeder luistert. Dicht bij moeder is het goed.
Hoe krijg je ruimte om echt te luisteren? Om je niet druk te maken om allerlei mensen die met jou contact zoeken. Om je niet druk te maken terwijl er allerlei nieuws is dat je bezig houdt en terwijl je allerlei mailtjes verwacht die oon nog beantwoord moeten worden.
Hoe vindt je de rust en de ruimte om de tijd te nemen om de luisteren naar Gods stem? Waar vind je de rust om in de kerkdienst er echt bij te zijn en je op de HERE te concentreren? Waar vind je de tijd om voor jezelf elke dat stille tijd te houden en te luisteren naar Christus en te bidden tot Vader in de hemel?
Door er aan te denken aan wie jij jouw leven te danken hebt. Door tegen jezelf te zeggen: Nu even stil wie is het die er voor gezorgd heeft dat voor mij de dood niet het einde hoeft te zijn? Wie heeft er voor gezorgd dat ik niet voor altijd, ook na mijn dood in ellende onder Gods oordeel hoef te leven/ wie is het die in liefde zelfs Zijn eigen Zoon gegeven heeft om mij zondaar te redden/ Wie gaf Zijn leven aan het kruis en droeg de straf voor mij? Wie is de enige God die zoveel meer weet dan alle mensen in de hele geschiedenis samen? Wie heeft er meer liefde voor mij en kan mij meer geven dan de hele wereld samen?
Deze week hoorde ik iemand die ongelovig was opgevoed en die ik nu mag begeleiden met het lezen van de Bijbel en het onderwijs in wie de HERE is zeggen: “Ik heb tegen mijn aanstaande vrouw gezegd dat ze wel op de tweede plaats komt te staan. Toen vroeg ze wat ik bedoelde. Ik zei toen dat de HERE voor mij boven alles gaat en dat ik blij ben dat ik met haar Christus mag kennen en dienen als de belangrijkste in mijn leven.”
Dat was indrukwekkend. Als we ons oefenen om te zien hoe geweldig de HERE is en hoe groot het wonder is dat je Hem mag kennen dan wil je ook naar Hem luisteren. Dan is Christus kennen als je Redder, Koning en God zo iets geweldigs dat je graag stil voor Hem wilt worden. Luisteren naar Zijn stem, Hem kennen als het levende Brood is zo goed, zo nodig, zo vol troost, zo bemoedigend. Wat is het goed en daarom belangrijk om de stemmen om je heen steeds weer tot rust te brengen. Waarom je mobieltje en tablet niet een tijdje uit om te lezen en te bidden. Waarom deze dingen niet de nacht uit als je gaat slapen om gewoon goed te kunnen slapen en niet steeds moe op de wereld rondte lopen. Zoek de stilte en de rust. Zoals de Here Jezus dat ook zo duidelijk tegen ons heeft gezegd toen het over het gebed ging. Daarover zegt Hij in Mattheus 6: “Maar u, wanneer u bidt, ga in uw binnenkamer, sluit uw deur en bid tot uw Vader, Die in het verborgene is; en uw Vader, Die in het verborgene ziet, zal het u in het openbaar vergelden.” Vs 6
Stil zijn en jezelf tot rust brengen leert ook om te hopen. Om vol vertrouwen naar de toekomst te kijken. Daarover nu in het tweede punt.
2. Stil om te hopen
De wereld om je heen kan zo hectisch zijn. Er kan veel van je gevraagd en verwacht worden. er zijn van die tijden dat het echt op je drukt. Je voelt dat je niet aan de verwachtingen van anderen kunt voldoen. Je wordt opgejaagd. Als je niet binnen een uur reageert, krijg je al weer een appje of boodschap waar je reactie blijft. Je moet in een korte tijd antwoorden want anders vinden anderen dat je niet meer in ze geïnteresseerd bent. Hoe meer contacten hoe meer druk er op je komt te liggen.
Het kan ook zijn dat je het gevoel hebt dat mensen veel op andere gebieden van je verwachten maar je voelt je niet goed genoeg. Je voelt de druk dat je moet presteren maar het maakt je al meer onrustig. Het wordt al meer iets wat jou je juist niet goed laat voelen. Je denkt dat je niet goed genoeg bent voor velen in dit leven. Heel veel gaat onveilig voelen. Aan de ene kant zeggen mensen dat je dingen van jezelf moet laten zien en als je dat doet dan wordt je tot diep in jezelf gewond door wat mensen dan zeggen. Je trekt je terug, je voelt je niet veilig, je voelt je opgejaagd.
De HERE zegt nu tegen je dat je voor Hem als een kind mag zijn. Jij hoeft niet te presteren! Jij hoeft niet opgejaagd door het leven te gaan. Jij hoeft niet als iemand die zich ongeliefd voelt te leven. Jij mag je en daartoe nodigt de HERE je in liefde uit je aan hem toevertrouwen. Je mag je als een klein kind tegen moeders borst gaan aanliggen. Zo veilig en vertrouwd bij haar. Zij zal je op haar arm dragen en je meenemen.
Zo wil de HERE dat ook bij jou doen. Daarvoor heeft Vader in de hemel zelfs de Here Jezus gegeven. Daarvoor heeft de Here Jezus aan het kruis gehangen om niet meer opgejaagd te worden door je zonden en schuld. Christus kwam om voor jou Gods toorn over jouw leven te stillen, stil te maken. Om jou de rust en vrede met de God te geven.
Dat geeft hoop die meer is dan dat het zo zou kunnen zijn. Nee, Christus heeft voor wie zich aan Hem toevertrouwt verdient dat er een toekomst is die vast en zeker is. Een toekomst waar vader in de hemel jou als Zijn kind wil brengen. Vast en zeker. Die toekomst zo mooi, zo vol van echte rust en vrede wacht er voor wie zich niet laat meeslepen door het geluid van de wereld maar stil voor God wordt. Steeds weer.
Zoek je de stilte voor het contact met je hemelse Vader. Dat wil de Geest in je werken. Dan vind je de echte rust waardoor je hoopt en verlangt naar God. Hij brengt je in de echte rust waar alle onrust verdwenen is. Waar je nooit meer opgejaagd en vol verdriet bent. Je mag nu al je rust in verdriet en opgejaagdheid vinden. Het is de Here Jezus tot wie je elke dag mag komen en Hij geeft je de rust die je nodig hebt. De vrede met God. Hij laat je zien dat leven wie het evangelie aanneemt en elke dag tot Christus komt tot in de diepste nood en het grootste verdriet hoop, uitzicht heeft. Wie de drukte van de wereld en zichzelf zoekt mist die hoop en komt nooit tot rust. Hoe rustig je leven op deze aarde in de ogen van mensen ook was. Wie in liefde zich gehoorzaam aan God als de liefdevolle en almachtige Vader toevertrouwt, krijgt wat we hebben gelezen in Hebr 4: “Er wacht het volk van God dus nog steeds een sabbatsrust. En wie is binnengegaan in zijn rust, vindt rust na zijn werk zoals God na het zijne. Laten we dus alles op alles zetten om te kunnen binnengaan in die rust, en zo voorkomen dat ook maar iemand dit voorbeeld van ongehoorzaamheid volgt en te gronde gaat.” Vs 9-11
Laat je niet opjagen en leef steeds in de hoop die God Zijn volk geeft. Dan vind je rust. Dan ben je op weg naar die rust. Dan kan er veel in je leven gebeuren maar dan neemt jou de eeuwige rust af die Christus voor je verdiend heeft. Prachtig en zo rustgevend lezen we dat in Openbaring 14. We lezen daar dat wie zonder Christus zich laat meenemen door de wereld om zich heen geen rust krijgt maar wie Christus in eigen leven heeft gevolgd die heerlijke rust en vrede ontvangt. Luister maar: “Wie het beest en zijn beeld aanbidden, of wie het merkteken van zijn naam draagt, ze krijgen geen rust, overdag niet en ’s nachts niet.’ Hier komt het aan op de standvastigheid van de heiligen, die zich houden aan Gods geboden en aan de trouw van Jezus. Ik hoorde een stem uit de hemel zeggen: ‘Schrijf op: “Gelukkig zijn zij die vanaf nu in verbondenheid met de Heer sterven.”’ En de Geest beaamt: ‘Zij mogen uitrusten van hun inspanningen, want hun daden vergezellen hen.’
AMEN