Intredepreek Psalm 122:6-9 Geen vechterskerk maar een vredespaleis
PREKEN VANUIT DE KANDELAAR
ORDE VAN DIENST
Votum
Vrede/Zegengroet
Psalm 29:1,5
Gebed opening van het Woord
Psalm 34:5,6
Schriftlezing: Psalm 122
Efeze 2:11-22
Gezang 6
Tekst: Psalm 122: 6-9
Verkondiging van het evangelie
Psalm 125:2,4
Geloofsbelijdenis
Psalm 122
Collecte
Dankgebed
Gezang 35
Zegen
Geliefde gemeente van onze Here Jezus Christus, broeders en zusters, jongens en meisjes
Was jij vanochtend blij dat het zondag was? Was je blij toen anderen bij je in huis of als je alleen bent dat je als het ware in je hoofd de oproep hoorde het is tijd om naar de kerk te gaan? Ben je blij met de zondag als de dag dat je in vrijheid 2 keer op een zondag op Gods uitnodiging kan ingaan om samen met anderen Hem te ontmoeten?
De dichter van deze psalm vertelt hoe blij hij was toen anderen zeiden; kom op man het is tijd om naar de kerk te gaan. Het was nog de tijd van het Oude Testament, de tijd van de tempel. De tijd dat je vaak nog zo ver van de tempel leefde. Het was vaak maar drie keer per jaar echt mogelijk om naar Jeruzalem te reizen om daar samen met Gods volk bij de HERE thuis te zijn. De mensen die in Jeruzalem woonden hadden het echt getroffen. Zij konden zeker op de rustdag allemaal naar de tempel, elke week. De rustdag was ook een heel bijzondere dag want dan werden er twee keer zoveel offers in de tempel gebracht. Het was de dag om echt intensief te zien en te luisteren wat God te zeggen heeft. De tempel was het huis van God waar alles van Hem sprak. Waar de HERE zo overweldigend, als je er hart en oog voor hebt, tot je spreekt.
Gods genade komt voor ons met nog meer overvloed naar ons toe. Wij hebben niet nodig om een keer in ons leven naar een heilige plaats te gaan die ver weg is om God daar te ontmoeten. Wij hebben niet nodig om ons bezoek aan Gods huis tot drie keer per jaar op feestdagen te beperken. De Here Jezus maakte aan de Samaritaanse vrouw duidelijk dat door Zijn lijden voor zondaren tot het einde toe de tempel haar tijd zou hebben gehad. Dan kunnen overal Gods kinderen in Zijn naam bij elkaar komen om de HERE te ontmoeten. Wat een rijkdom. Wat hebben we door Christus dood en opstanding veel gekregen. We kunnen elke week naar de kerk om samen de HERE te ontmoeten, van Hem te leren, Hem te aanbidden en Hem de lof en eer te brengen. Dan is het echt iets heel moois om elke zondag twee keer tegen elkaar thuis en tegen anderen te zeggen: “Laten we naar het huis van de HERE gaan”. Als het goed is heeft dat niets met zelfverzekerdheid te maken, niets te maken met we gaan naar onze club waar wij bij elkaar zijn met de mensen waarmee wij goed kunnen opschieten. Als het goed is gaat het niet om onze kerk maar om de blijdschap om samen bij de Drie-enige God te zijn en van Hem te leren en heel dichtbij Hem te zijn en Hem te eren. Dat brengt ons dan ook tot gebed. Over dat gebed verkondig ik jullie het Woord van God onder het volgende thema:
DE GEEST LEERT ONS BIDDEN OM GEEN VECHTERSKERK MAAR EEN VREDESPALEIS TE ZIJN
1. Een gebed om rust
2. Een gebed om het goede
1. Een gebed om rust
David geeft geleid door de Geest hoog op van de tempel. De tempel als het huis van God. De tempel als de plaats waar Gods volk als een gemeenschap de HERE ontmoet. Dat mogen en moeten we vandaag overbrengen naar de gemeente, naar de kerk. Het is juist Christus die elke zondag weer zijn volk bij elkaar wil zien. Dan gaat het niet om het gebouw. Dan gaat het er niet om of dat gebouw zo mooi lijkt of niet. Nee, dan gaat het erom dat we als volk van God samenkomen, kerk van Christus zijn. Dat is in een woord geweldig. Dat moet iets zijn waarvan we tegen elkaar met blijdschap zeggen: Kom laten we naar de kerk gaan als het beginpunt en hoogtepunt van elke week.
Toch weet de HERE dat we niet altijd zo hooggestemd zijn. Toch weet de HERE dat ook in Christus gemeente het niet altijd zo toegaat dat we allemaal altijd blij zijn. De HERE weet heel goed dat wij als mensen in de kerk onze gebreken en onze zonden en ons haantjesgedrag van tijd tot tijd meenemen. Wij als mensen kunnen de gemeente door ons gedrag voor anderen en onszelf zo onaantrekkelijk maken. Wie de volmaakte kerk op aarde zoekt zal die niet vinden. Misschien lijkt het een tijdje zo maar naar langere tijd ga je ook de schaduwkanten van die gemeente zien. Juist omdat de Geest ons zo goed kent daarom leert Hij ons in deze psalm bidden! Ook in Christus kerk zijn rust en vrede geen vanzelfsprekende zaak. Toch mag dat ons er nooit er toe brengen om de handen in de lucht te gooien en te zeggen: “ Zo is het nu eenmaal.” Nee, het moet ons ertoe brengen om onze handen te vouwen en vol verwachting op de HERE te letten. Dat is ook wat ik hoop en bid voor de periode dat wij als gemeente en dienaar van het Woord aan elkaar verbonden zijn. Dat we altijd weer beginnen bij het gebed, bij het vol eerbied ons in gebed richten op de HERE. Dat er een gemeente zal zijn die elke week weer voor de dienaar van het Woord bidt dat hij het Woord dat goed is en we nodig hebben ons brengt. Dat we samen voor de hele gemeente en voor de ambtsdragers bidden. Zodat we de echte rust in de gemeente van Christus verwachten en niet van onszelf en dat we niet beginnen met een houding waarin wij het zo goed weten maar ons als dienaar van het Woord en gemeente laten leren door Christus, door Zijn stem die in de Bijbel en in prediking tot ons komt.
Laten we echt samen een biddende gemeente zijn. Dan bidden we om rust. Echte rust. Dat is niet niets doen. Dat is niet dat je dingen maar op zijn beloop laat. Dat betekent dat we samen als gemeente de rust nemen om dicht bij de HERE te zijn. Dat was ook het geheim van de tempel. Om samen als Gods volk daar te zijn waar de HERE op aarde onder Zijn volk woont. Die rust was en is om je te concentreren op wie de HERE is, wat de Drie-enige God je te zeggen heeft. Dat is om je los te maken van alle drukte in en om je en stil te worden om naar de HERE te luisteren.
Dat heb je niet van jezelf. Wij denken van onszelf dat we het zelf moeten doen, dat we wel zonder rustdag kunnen want anders gaat het niet goed in ons leven. Dan zegt de HERE: Leg nu eens alles langs je neer, kom nu eens heel rustig aan de voeten van de Here Jezus als de goede Herder zitten en laat je in alle rust onderwijzen. Dat kan! Want Ik wil als de Almachtige Vader zal voor je zorgen. Je kunt het rustig uit handen geven. Neem op de zondag rust. Kom samen met de andere gelovigen naar Mij luisteren en kom Mij aanbidden. Broeders en zusters, jongens en meisjes daar moeten wij om bidden! Want wij zijn vaak zo onrustig. We zijn al weer bezig met het contact dat we met elkaar willen hebben, we kijken al weer uit naar dat mailtje, dat bericht op de sociale media enz. HERE wij vragen U maak ons rustig om op zondag echt een luisterende gemeente te zijn. Bind ons samen doordat we echt met ons hart naar U luisteren en zo willen leven. Here leer ons ook om elke dag persoonlijk stil te worden voor u en de rust te nemen om ons bijbeltje te pakken of op onze mobiel of tablet de Bijbel op te zoeken en met eerbied naar U te luisteren en ons leven in ons gebed in diepe afhankelijkheid bij U te brengen.
Bidden om rust is dan vanuit het eerbiedig luisteren naar de HERE als je God en naar Christus als de Verzoener van je eigen zonden ook bidden om rust voor de hele gemeente. Rust voor Jeruzalem. Rust voor de gemeente waartoe wij behoren. Dat betekent dat we geen gemeente willen waar onze ideeën worden uitgevoerd. We willen geen gemeente waar we bij horen omdat we het allemaal in alles knus met elkaar eens zijn. We willen geen gemeente waar we van kleine dingen en kleine verschillen grote dingen maken en daarbij grote woorden gebruiken. Nee, we zoeken de echte rust door samen naar de HERE en Zijn onfeilbare Woord te luisteren. Waarbij dan ook de belijdenis van de kerk van ons van grote waarde is omdat die het Woord van God naspreekt. Dan willen we elkaar ook niet binden aan dingen die duidelijk boven Gods Woord uitgaan en waarbij we elkaar dan binden aan eigen ideeën in plaats van aan Gods eigen en duidelijke Woord. Dat is ook iets en dan denk ik vooral aan de ouderen onder ons wat juist in Vrijmaking zo’n grote rol heeft gespeeld.
Echte rust in de gemeente komt er als we daarom bidden en als we samen in diepe afhankelijkheid en met belijdenis van eigen schuld en zonden naar de HERE willen luisteren en Christus op Zijn Woord in alle dingen willen volgen.
Ik wil als dienaar van Christus en Zijn Woord die rust bevorderen en jullie de weg naar die rust elke week weer wijzen. In de prediking, op de catechisaties, in de bezoeken en in de andere dingen die de HERE op mijn weg zal leggen.
Daarbij zijn jullie jongelui en jullie kinderen ook heel belangrijk. Ook jullie horen heel echt bij Gods volk, bij de kerk. Ook voor jullie is er de boodschap dat Christus jouw Redder en jouw God en jouw Heer wil zijn. Dat De Geest jou ook tot een nieuw, ander mens wil maken. Iemand die uit liefde zijn of haar rust bij Christus zoekt. Daarom wil ik ook jullie in de komende tijd niet vergeten in de kerkdiensten. Kom met jullie vragen, met de dingen waar jullie mee zitten, waar jullie blij van worden en dan kunnen we vanuit het evangelie samen kijken wat Gods weg voor het leven is.
Broeders en zusters wat is het belangrijk dat we de echte rust in de gemeente zoeken en daarom bidden. Om samen vol verwondering van Gods genade te leven zodat we niet onder Gods oordeel blijven staan. Wat is het belangrijk dat we zo de echte rust zoeken in Christus kerk zodat als we thuiskomen met onze kinderen met een hart vol verwondering praten over het evangelie dat we gehoord hebben en niet steeds komen met een enkel ding waarop wij denken kritiek te hebben. Dan maken we het elkaar en zeker onze jonge mensen zo moeilijk om te zien hoe geweldig het is om samen kerk van Christus te zijn. Dan maken we het elkaar en vooral onze kinderen zo moeilijk om te verlangen naar het samen gemeente van de drieenige God te zijn als iets dat zo mooi is. Waar je ook echt naar leert verlangen, waar je al meer de blijdschap in je leven mag kennen. Dan bidden we om de rust in Christus kerk, in eigen gemeente. Ook om samen met andere gemeenten samen in die rust te leven en op te bouwen. Dan zoeken we elkaar. Dan zoeken we het goede voor elkaar en laten zien hoe mooi dat goede is. Dat ontdekken we als we leren zien wat die echte vrede voor Jeruzalem voor Christus kerk is. Ook daar bidden wij om en dat zien we in de tweede plaats.
2. Een gebed om het goede
We lezen in onze tekst niet alleen over rust. De rust waar het hier over gaat is ook geen valse gerustheid. Het gaat om echte rust die voortkomt uit vrede. Uit de echte sjalom. Kijk maar eens hoe vaak David hier over vrede spreekt: “Bidt Jeruzalem vrede toe …. Vrede zij binnen uw muren. Om mijn broeders en mijn vrienden wil ik zeggen: vrede zij in u.”
Het gebed van David is niet in de eerste plaats op zichzelf gericht. Hij bidt voor Jeruzalem, Hij bidt voor de kerk. Zijn hart is gericht op al die anderen die samen met hem de HERE liefhebben. Dat zijn zijn broers en zussen, dat is zijn familie, dat zijn zijn vrienden. De Here Jezus ging ons daarin zo duidelijk voor om te laten zien dat de nauwste familieband als het goed is, er is met wie wij geestelijk een zijn, met wie wij samen vrede met de HERE hebben en daarom voor Christus willen leven. Ik denk nu aan het moment dat Maria met de broers van Jezus voor de deur van een huis staan waar de Here Jezus is. Het huis staat vol met Zijn volgelingen en iemand zegt tegen de Here Jezus dat Zijn moeder en broers voor de deur staan. Dan horen we de Heiland zeggen: “Wie is mijn moeder en wie zijn mijn broers? En Hij strekte Zijn hand uit over Zijn discipelen en zei: Ziedaar mijn moeder en mijn broers. Want al wie doet de wil van mijn Vader, die in de hemel is, die is mijn broer en zuster en moeder.” Matt 12:48-50
Wat is het belangrijk dat wij de vrede kennen die ons leert om in vrede met Gods kinderen, met wie Christus liefhebben te leven. Om samen zo ook echt gemeente te zijn.
Laten we altijd weer bidden om die vrede. Om zo te leren geen vechterskerk te zijn maar een vredespaleis. Dominee wilt u nu dat we een of andere softe kerk worden waar de waarheid van Gods Woord niet zo belangrijk is? Is dat het doel van uw dienst in onze gemeente? Nee, op geen enkele manier. Het gaat hier om de echte vrede die juist voortkomt vanuit een leven vanuit de waarheid en de waarheid alleen.
Wat is dat? Wat is dat gebed om vrede voor de gemeente? Dat is het gebed dat we onze vrede persoonlijk en dan ook samen vinden bij Christus. Dat je door het werk van de Geest leert erkennen dat je Christus nodig hebt om uit de ellende van de zonden gered te worden. Dat je erkent dat je je hand op Gods belofte moet leggen die je gekregen hebt en waar de doop het teken en de garantie was in jouw leven. Erkennen dat je het zelf niet kunt, dat jij hoe je ook zelf je best doet geen vrede kunt maken. Een heel duidelijk voorbeeld daarvan was Maarten Luther. Hij probeerde zijn leven zo te leven dat hij goed genoeg werd voor God. Hij werd wanhopig want wat hij ook deed steeds weer merkte hij dat er zondige gedachten en daden zijn leven binnen kwamen. Hij kon uit zichzelf niet volmaakt worden. Wat een ellende want steeds weer was die vrede met God weg. Hij werd er gek van. Dan ontdekt hij door Gods Geest het echte evangelie. Dat wie zijn schuld en onvermogen aan de HERE oprecht belijdt vergeving, vrede met God krijgt doordat Christus aan het kruis Gods straf over onze zonden op zich genomen heeft. Hij jubelt het dan ook uit in de 62e stelling die aan de slotkapel van Wittenberg geslagen is op 31 oktober 1517: “De ware schat van de kerk is het hoogheilig evangelie van de glorie en de genade van God.”
Het gaat erom in ons leven dat we het evangelie als de schat van ons leven zien en daarop geen kritiek hebben maar er uit leven als de stem van God. Dan horen we dat we maar door een persoon vrede met God kunnen hebben. Hij die de waarheid zelf is, Hij die de weg naar God zelf is, Hij die het echte leven in eigen persoon is. Hij die door Zijn dragen van Gods toorn tegen de zonden voor ieder die bij Hem schuilt vrede met God verdiend heeft. Eeuwige vrede. Samen leven van de vergeving en de onverdiende liefde van God. Daarom samen leven in vrede met God en daarom ook met elkaar! Dat kan alleen als Christus onze vrede is hoe verschillend onze achtergronden ook zijn. Dan kunnen we elkaar vinden in de echte vrede, aan de voeten van Christus. Elkaar niet aan onze meningen houdend maar aan de waarheid. Dan willen we al meer en dichter naar Christus toegroeien in ons leven. Dan spreekt al meer tot je hart wat we lezen in Efeze 2 en 4: “Maar thans in Christus Jezus zijt gij, die eertijds veraf waart, dichtbij gekomen door het bloed van Christus. Want Hij is onze vrede …… Zo zijt gij dan geen vreemdelingen en bijwoners meer, maar medeburgers der heiligen en huisgenoten Gods, gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, terwijl Christus Jezus zelf de hoeksteen is. In Hem wast elk bouwwerk, goed ineensluitend, op tot een tempel, heilig in de Here, in wie ook gij mede gebouwd wordt tot een woonstede Gods in de Geest. Vs 13,14, 19-22 …….. 4: Dan zijn wij niet meer onmondig, op en neder, heen en weder geslingerd onder invloed van allerlei wind van leer, door het valse spel der mensen, in hun sluwheid, die tot dwaling verleidt, maar dan groeien wij, ons aan de waarheid houdende, in liefde in elk opzicht naar Hem toe, die het hoofd is, Christus. Vs 14,15
Wanneer we al bidden en met het hart op de HERE gericht Christus als onze vrede kennen dan komt er ook de vrede onder elkaar. Het een kan niet zonder het ander. Als we onze naaste niet echt liefhebben en zeker niet onze broer en zus in geloof dan hebben we de HERE niet echt lief. Wie zichzelf kent en beseft hoe nodig jijzelf vergeving nodig hebt. Hoe nodig je de Geest van Christus nodig hebt om de HERE en je naaste lief te hebben die zoekt voor die broers en zussen in de gemeente het goede. Juist omdat de HERE je dan heeft thuisgebracht in het huis van Zijn eeuwige vrede zoek je daarom het goede voor al die anderen met wie je samen Christus gemeente vormt. Dan wil je niemand onverhoord veroordelen, dan praat ik niet slecht over anderen maar wil ik juist dat goede gerucht over een ander verspreiden. Dan wil ik onrecht lijden maar ben ik er vuurbang voor om een ander onrecht aan te doen. Dan komt vanuit Gods vrede de tere omgang in liefde met elkaar. Zo willen we dan leven vanuit het offer van Christus. Om zo juist mensen te trekken tot het samen luisteren en leven vanuit het evangelie dat onder ons verkondigd wordt.
Hier is weer zo ontzettend belangrijk wat de Here Jezus in Joh 13 zegt: “en nieuw gebod geef Ik u, dat gij elkander liefhebt; gelijk Ik u liefgehad heb, dat gij ook elkander liefhebt. Hieraan zullen allen weten, dat gij discipelen van Mij zijt, indien gij liefde hebt onder elkander.” 34,35 wat is het belangrijk dat we bekend staan ook naar de mensen om ons heen als een gemeente die een echt vredespaleis is waarnaar mensen kunnen verlangen. Zo wil de HERE dat we zijn om mensen tot Christus en de echte verkondiging van het evangelie te trekken.
Broeders en zuster jongelui die vrede van Christus is zo mooi, zo goed. Iets om steeds weer naar te verlangen en er al meer vanuit te leven. Zonder die vrede ga je verloren voor eeuwig. Zonder die vrede wordt de gemeente een kille en dooie boel. Waaruit de warmte van Gods liefde verdwenen is en dan verdwijnt de echte vrede. Die vrede is zo geweldig, zo hartverwarmend, zo onmisbaar. Daarom wil ik in de tijd dat ik onder u het evangelie verkondig niet anders weten dan te wijzen en u te brengen en u te vermanen en te troosten door te wijzen op de gekruisigde Christus die onze vrede is. Klam je vast aan hem om vrede met God te hebben. Laten we ons samen vastklampen aan Hem om echt gemeente van Christus te zijn en te blijven.
AMEN